استاد در جلسات قبل گفته بودند بچه ها یک شعر از حافظ رو تحلیل محتوا کنند. من هم غزل 57 دیوان حافظ رو انتخاب کردم. غزلی که شخصا خیلی دوستش دارم.

آن سیه چرده  که  شیرینی عالم با  اوست

چشم میگون، لب خندان، دل خرم با  اوست

گر چه   شیرین  دهنان   پادشهانند    ولی

او سلیمان  زمان  است که   خاتم با اوست

روی  خوبست  و  کمال هنر  و  دامن   پاک

لاجرم    همت   پاکان   دو عالم   با  اوست

خال مشکین که بدان عارض گندمگون است

سر   آن  دانه  که  شد ره زن آدم با اوست

دلبرم  عزم   سفر   کرد    خدا   را    یاران

چه کنم  با  دل  مجروح که مرحم با اوست

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل

کشت   مارا   و  دم عیسی مریم با اوست

حافظ    از   معتقدان  است  گرامی  دارش

زانکه  بخشایش  بس  روح  مکرّم با اوست