عبارت زیباییست! و به نظرم جالب و صادق. البته هم وجهه مثبت داره و هم منفی! ولی خیلی بهتر از اشرافیت قدرت یا اشرافیت ثروته. چیزی که در همه جای دنیا و حتی در تمامی نظامهای مدرن و دموکراتیک به یک نوع اصل عملی تبدیل شده.
این شعار اسلامه:
هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون؟
در جامعه ایران بعد از انقلاب و در منازعات سیاسی و به ویژه در این سی و چند انتخابات همیشه این اشرافیت جای بحث داشته. و بعضی جاها مرزهای این سه مدل اشرافیت درهم تنیده میشه. شایدم یک مدل اشرافیت به یک مدل دیگه تبدیل میشه.
مثلا اینکه از اول انقلاب آقای علیخانی از قزوین نماینده مجلسه میشه (به غیر از یک دوره که پسرش شد!)، چه مدل اشرافیتی بوده و حالا چه مدل اشرافیتی شده؟ اینکه همه بچه های آقای رفسنجانی یا مدیرن یا یک سمتی داشتن یا اگر هیچکدوم نبودن، تاجرهای موفقی هستند که قوه قضاییه هم نمیتونه به هر دلیلی ازشون بازخواست کنه، اشرافیت یا نه؟ چه مدل اشرافیتی: قدرت، ثروت یا علم؟
اما اسلام یک اشرافیت دیگه رو هم به رسمیت میشناسه. اشراف این طبقه معمولا وضع مالی و یا قدرت قابل توجهی ندارن. خیلی هاشون بدن سالمی هم ندارن. بعضی هاشون هم اصلا شناخته شده نیستن و در گوشه غربت و غم دارن جون میدن!
فضل الله المجاهدین علی القاعدین
جانبازان و مجاهدینی که اشرافیت ایثار دارند و در آخرت شرافتشون تازه آشکار میشه!
موفق باشید.
