بعضی وقتها حکایت ما و رسانه ملی، حکایت یک بام و دو هواست. نمیدانم شاید به قول یک دوست ایراد اصلی رسانه ملی، بدنه قدیمی و برنامه سازانی است که هرچقدر هم رییس رسانه ملی عوض شود، آنها عوض نمیشوند و تا آنها عوض نشوند مافیای تولید برنامه هم تغییر نمیکند و این میشود که گاهی اتفاقات جالبی در برنامه ها میافتد.
گاهی میشود مثل قضیه برنامه پت ومت که آموزش ساخت شراب دادند و بعدا نظارت سازمان فهمید و اقدام کرد و گاهی میشود مثل این موردی که در ادامه خواهم آورد که کسی به آن دقت هم نمیکند. البته به نظر من برنامه سازی که مسئول این برنامه بوده است بسیار به لحاظ فرهنگی دچار جهل بوده یا ... به هر حال کمیتش لنگان بوده است!
استاد گرامی از اینکه هفته پیش نتونستم در کلاس شرکت کنم شرمنده! اما مثل دانشجوهای خوب، تکلیفم رو انجام دادم. در ادامه پروپزال اصلاح شده مربوط به پژوهشم رو میارم. این یکی رو خدایی روش کار کردم و یکی دو ساعتی براش وقت گذاشتم. امیدوارم کمتر از قبلی مشکل داشته باشه.
زیاد حالم خوب نیست! جدا احساس میکنم ایام غمبار شهادت مادر روی دلم بغض بزرگی گره زده. خدا خدا نکنه ما توی دنیا گم بشیم، همه چیز رو فدای دنیامون کنیم و نفهمیم که توی این دنیا مهموننیم. خدا لعنت کنه کسایی رو که جلوی سعادت ابدی فرزندان آدم رو گرفتند و چشیدن مزه حکومت انسان کامل رو تا الان به تاخیر انداختن.
اما بعد...
پروپزال رو در کلاس ارائه دادم. البته بهتر بگم فقط من در کلاس ارائه دادم. و به دستور استاد دوستان زبان تند نقد رو روی کار من باز کردند و من مزه دلچسب قهوه تلخ نقد رو چشیدم.
نقد تلخه ولی واقعا مفیده. توی محل کار هم همیشه نقد بچه ها از من برام سنگینه اما معمولا خیلی راهگشاست. به همین دلیل نقادترین بچه ها نزدیک ترین همکاران به من هستند: عمار، حسین، هادی، ابوذر و ...
بماند! اما اینجا قراره خلاصه ای از نقد بچه ها و استاد به پروپزالم رو بذارم.
منظورم حاج آقای لطفی نیاسر بود! مدیر باحال و دوست داشتنی شبکه معارف. اگر میدونست چه آشی به عنوان پرو پوزال دارم میپزم!
بگذریم! راستی کسی ترجمه این پروپزال رو اگر بلده به من هم کمک کنه که فارسی رو پاس بدارم.
چون استاد گیویان امر کردند نتیجه رو روی وبلاگ بذاریم، برای اولین بار میخوام این کار رو بکنم و پروپزال تحقیق رو روی وبلاگ بذارم.
یادم هست زمانی که فیزیک تدریس می کردم، این تجریه را داشتم که بچه ها معمولا زمان امتحان، خیلی بیشتر دقت میکنند و جالبه که حتی بعضی وقتها گیرایی خیلی بهتری نسبت به زمانهای دیگر دارند.هفته گذشته استاد گیویان از همین نکته استفاده کرد.
قرار بود از کتاب "مردمشناسی در جوامع پیچیده" امتحان بگیرند. کتاب خیلی کوفتی بود! عزا گرفته بودم برای نمرش و دیگه یادم رفنه یود که اصل فهمیدن کتابه که کلا مغفول مونده. اما قبل از امتحان استاد زبل ما از فرصت استفاده کرد و کل کتاب رو به صورت فشرده توضیح داد. اون هم با کمک دو تا از بچه ها که پاور پوینت هم آماده کرده بودند. کلاس بیشتر از اینکه جلسه امتحان باشه، جلسه درس بود.
الان که نگاه میکنم، میبینم خوب کتاب رو فهمیدم و این همون هدف اصلی از کلاسه!
استاد دم شما گرم!
فقط نمره یادتون نره!!!!!!
